به نظر من یکی از مهارت های مهمی که انسان ها در روابط با یکدیگر باید کسب کنند توانایی درک کردن طرف مقابل است.
یعنی سعی کنیم خودمان را به جای طرف مقابل فرض کنیم و سعی کنیم شرایط را از دید او ببینیم در این صورت است که میتوانیم بدون قضاوت نادرست صرفا شرایط طرف مقابل را درک کنیم.
در واقع یکی از بزرگترین موانع در جهت ابراز صحیح هیجاناتمان، ترس از قضاوت دیگران درباره شرایط به وجود آمده است.
عدم ابراز هیجانات میتواند باعث شود که ما از هیجانات منفی لبریز شویم و در مکان و زمان نادرستی آنها را تخلیه کنیم.
برای بهتر فهمیدن موضوع کافی است به لحظاتی فکر کنید که دوستی در حال بازگو کردن اتفاق ناخوشاندی بوده که برای او افتاده است، در حین گفتگو چند بار به او تذکر دادید که اگر فلان کار را میکردی بهتر بود و یا این واکنشی که انجام دادی درست نبوده است؟
اگر این کار را انجام داده اید در واقع شما به جای درک کردن او سعی در قضاوت کردن و یا راهنمایی او را داشته اید درصورتی که وقتی فردی لبریز از هیجانات ناخوشایند است بیشتر احتیاج به درک شدن دارد تا راهنمایی شدن.
در واقع افراد بعد از رها شدن از هیجانات منفی خودشان میتوانند راه حل های مناسبی برای مساله پیدا کنند.
بنابراین کار به ظاهر ساده ای مثل درک کردن میتوانند دیگران را در حل مسائل و رفع هیجانات منفیشان یاری دهد.
برای درک کردن افراد تنها کافیست هنگام بازگو کردن شرایط سخت به حرف های او گوش کنید و سعی نکنید رفتار او را قضاوت کنید، به او بگویید که متوجه میشوید چه شرایط سختی را گذرانده است و حتما برای او ناراحت کننده بوده است.
شما کسی را درک نخواهید کرد مگر اینکه یک مایل با کفش های او راه بروید. (هارپر لی)
اگر سعی کنیم دنیا را از چشمان طرف مقابلمان ببینیم مانند این است که با کفش های او راه رفته ایم.
نوشته شده توسط : مریم کرمی (روانشناس بالینی)
