تفکر ناب

حکایتی از گلستان سعدی....

 

دو درویش ملازم صحبت با یکدیگر سفر کردند یکی ضعیف بود که هر دو شب افطار کردی و دیگر قوی که روزی سه بار غذا میخورد!

 اتفاقا به شهری رفتند و به تهمت جاسوسی گرفتار آمدند ، هر دو را به زندانی بردند و در به گل بر آوردند بعد از دو هفته معلوم شد که بی گناهند و در را باز کردند!

 قوی را دیدند مرده و ضعیف جان به سلامت برده...

مردم در عجب ماندند، حکیمی گفت خلاف این عجب بود آن یکی بسیار پر خور بوده است طاقت بینوایی نیاورد به سختی هلاک شد و این یکی دگر خویشتن دار بوده است لاجرم بر عادت خویش صبر کرد و به سلامت بماند.

 

چو کم خوردن طبیعت شد کسی را

چون سختی پیشش آید سهل گیرد

وگر تن پرورست اندر فراخی

چو تنگی بیند از سختی بمیرد...