خطر خودکشی 1
اشتغال ذهنی با افکار خودکشی در افراد افسرده غیرمعمول نیست.
خطر خودکشی بر مجموعه‌ای از نشانه‌ها مبتنی است و نه فقط یک نشانه واحد، این نشانه‌ها در هر یک از مقوله‌های زیر خود را نشان می‌دهد.
نشانه‌های محیطی: یک یا چند فقدان مهم ممکن است رخ داده باشد.
- فقدان‌های توانکاه: مرگ یک عزیز، قطع ارتباط با یک شریک و غیره
- از دست دادن چیزها بسیار ارزشمند، سیستم‌های حمایتی موقعیت‌های اجتماعی و غیره
- از دست دادن منزلت یا فرصت‌ها: طرد از دانشکده، پذیرفته نشدن در یک انتخاب اساسی، از دست منزلت شغلی
نشانه‌های هیجانی: چند علامت افسردگی اغلب وجود دارد.
- زیاد شدن یا کم شدن شدید خواب
- مشکل تمرکز
- بیش از حد خوردن یا از دست رفتن اشتها
- از دست دادن علاقه به فعالیت‌های لذت‌بخش پیشین
- بی‌تفاوتی
- مراقبت ضعیف از خویش (عدم استحمام/ لباس کثیف)
- گریستن گاه به گاه
- احساس بی‌ارزش
- افزایش انزوای اجتماعی
- عزت‌نفس پائین
- مشغله‌های ذهنی با مرگ
- ناامیدی درباره آینده
- تحریک‌پذیری و نوسانات خلقی
نشانه‌های کلامی: چیزی که شخص می‌گوید، آشکارا یا نهان می‌تواند دلالت بر افکار یا قصد خودکشی باشد.
- می‌روم خودم را بکشم.
- دوست دارم بمیرم
- من آن کس که باید باشم نیستم.
- حس می‌کنم به آخر خطر رسیده‌ام.
- زندگی معنای خودش را از دست داده است.
- اگر چنین و چنان شود من خودم را ...
- راه گریزی نمی‌یابم.
- باید فرار کنم.
- خانواده‌ام و همه کسانی که می‌شناسم بدون من خوشبخت‌تر می‌شوند.
- بیش از این دیگر نمی‌توانم پیش بروم، دیگر تحملش را ندارم.
نشانه‌های رفتاری: شخص کارهایی را انجام می‌دهد که می‌تواند برانگیزه‌های خود تخریبی او دلالت کند.
- اقدام قبلی خودکشی، خصوصاً فوق‌العاده مهلک
- بخشیدن اموال با ارزش
- تهیه کردن وسایل خاص مانند خریدن اسلحه سرد یا گرم، قرص‌های خواب‌آور
- نوشتن یادداشت خودکشی
- سر و سامان دادن به امور
- گریستن بدون محرک‌های خارجی
- هر گونه تغییر، توضیح ناپذیری در رفتارهای معمول (تغییر در نمره‌ها، افزایش پرخاشگری، تغییرات خلقی، انزوای اجتماعی، کنش نهایی جنسی)
- برای نشانه‌های توضیح ناپذیر نزد پزشک رفتن (در ۷۵ درصد از خودکشی‌های موفق دیده می‌شود)
- سوء مصرف مواد، الکل و سایر موارد
- تغییر در رفتارهای خورد و خوراک، برای مثال بیش از حد خوردن یا از دست دادن اشتها
