تا نگرید ابرکی خندد چمن تا نگرید طفل کی نوشد لبن
طفل یکروزه همی داند طریق که بگریم تا رسد دایه شفیق
تو نمیدانی که دایه دایگان کم دهد بی گریه شیرت رایگان
گفت و لبیکو کثیرا گوشدار تا بریزد شیر فضل کردگار
گریه ابر است و سوز آفتاب استن دنیا همین دو رشته یاب
مولوی
پس از مرگ اسکندر ،بیست و پنج هزار نفر از بزرگان و حکمای آن زمان دور تابوتش حلقه زدند و هر کدام سخنی گفتند.
حکیمی گفت: ای اسکندر تو ما را در زندگی خود خیلی نصیحت کردی، اما مرگ تو از همه نصیحت هایت آموزنده تر است .
برو آنچه از نیکی که میدانی درست عمل کن، در نهایت دقت وسعی ، بدان که تو عارف خواهی بود.
آیت الله قاضی
دیگر آنکه،گر چه این حرفها آهن سرد کوبیدن است ، ولی بنده لازم است بگویم اطاعت والدین ، حسن خلق ، ملازمت صدق ، موافقت ظاهر با باطن و ترک خدعه و حیله و تقدم در سلام کردن با هر بر و فاجر مگر در جائی که خدا نهی کرده ، الله الله الله که دل هیچکس را نرنجانید .
آیت الله قاضی
نفس واحد از رسول حق شدند ور نه هر یک کافر مطلق بدند
دو قبیله که اوس خزرج نام داشت یک زدیگر جام خون آشام داشت
کینه های کهنه شان از مصطفی محو شد در نور اسلام و صفا
اولا اخوان شدند آن مومنان همچو اعداد عنب در بوستان
وزدم المومنون اخوه به پند در شکستند و تن واحد شدند
آفرین بر عشق پاک اوستاد صد هزاران ذره را داد اتحاد
همچو خاک مفترق در رهگذر یک سبوشان کرد دست کوزه گر
مولوی
خلاصه اینکه، خودداری از باطل روزه است، پرداخت به حق نماز است ، به دیگران فایده رساندن زکوه است،به دنبال اهل حق و حقیقت رفتن حج است،خودداری از آزار رساندن به مردم صدقه است ،ترک هوای نفس جهاد است و دوری از کارهای ناشایسته عبادت است.
خدا به انسان دو چشم داده،دو گوش داده و یک زبان،آیا این بدان معنی نیست که میخواهد بگوید که در هر کس دشمن یا دوست وجود دارد ، هم عیبش را ببین و هم هنرش را، وقتی سخن دیگری را میشنوی ، هم حقش را بشنو و هم باطلش را ،اما وقتی خود سخن میگوئی تنها حق بگو .
دکتر علی شریعتی
