چگونه با استرس های زندگی مقابله کنیم
راههای مقابله با استرسها در تعالیم اسلام:
- روش های شناختی: ایمان به خدا، توکل به خدا، اعتقاد به مقررات الهی، بینش نسبت به وقوع سختی ها
- روش های رفتاری: صبر، تفریحات سالم، روابط خانوادگی مطلوب، حمایت اجتماعی
- روش های عاطفی معنوی: یاد خدا، دعا، توسل به ائمه معصومین (ع)
نقش ایمان در کاهش استرس:
راههای مقابله با استرس و ایجاد اطمینان و آرامش درون متعددند. در اینجا صرفا به نقش ایمان به عنوان مهمترین عامل درکاهش استرسها پرداخته می شود. در درمان ناراحتی های روانی و ایجاد اطمینان و آرامش درونی، نقش ایمان فوق العاده شگرف و ثمربخش است. در مواردی که دشواری های طاقت فرسا، شخصیت انسان را در هم می کوبند و اراده و امید را از وی می گیرند،اتکا به خداوند در روح آدمی اثر عمیق و غیرقابل انکاری می بخشد. ناکامیها، گرفتاریها، و شکستها هرگز نمی توانند در ضمیر مردان و زنان الهی طوفان بر پا کنند و آنها را دچار زبونی و یاس و خودباختگی سازند.
اریک فرام روانشناس آلمانی معاصر در کتاب روانکاوی و دین می نویسد: سرسپردگی به یک هدف یا فکر یا نیروی برتر از انسان نظیر خداوند، جلوه ای است از نیاز انسان به کمال «وی نیاز به یک نظام اعتقادی را جزء ذاتی انسان می داند و اضافه می نماید، از آنجا که نیاز به یک نظام جهت گیری و اعتقادی جزء ذاتی همت انسان است، می توان به میزان نیاز پی برد. به راستی هیچ منبع قدرتی قوی تری از آن در بشر وجود ندارد. نیاز به دین یعنی نیاز به یک الگوی جهت گیری و مرجعی برای اعتقاد و ایمان. هیچ کس را نمی توان یافت که فاقد این نیاز باشد.
کارل گوستا و یونگ روان شناس سوئیس و رهبر مکتب روانشناسی تحلیلی می نو یسد: در بیماران روانی که بالاتر از 35 سال سن داشتند درکمتر بیماری مشاهده می شود که مشکل روانی او در آخرین مرحله تحلیل، به ایمان مذهبی مربوط نگردد. بهتر است بگوئیم که هر فرد از آنان به علت فقدان آنچه که دین به اشخاص می دهد، بیمار شده اند.
ایمان نه تنها ناراحتی و تشویش را از قلب آدمی می زداید بلکه می تواند از هجوم هیجان و اضطراب، به دل جلوگیری کند. قرآن مجید از نقش پیشگیری ایمان چنین یاد می کند.
و لاتهنوا و لاتحزنوا و انتم الاعلون ان کنتم مومنین (سوره آل عمران آیه 133). اگر ایمان داشته باشید نباید ترس و اندوه به خود راه دهید. زیرا شما با همین سرمایه ایمان بر دیگران برتری دارید. در این آیه خاطر نشان شده است که ایمان در برابر عوامل ناراحتی روانی، زره محکمی برای روح می سازد و مصونیت خاص در انسان بوجود می آورد. با اتکا به ایمان می توان خاطر را از غم آزاد ساخت و نقش رنجها را از لوح دل زدوده همچنین خداوند در قرآن مجید می فرماید:
الابذکر ا... تطمئن القلوب (سوره رعد آیه 28)
با اتکا به خداوند، دلهای پریشان مطمئن و آرام خواهند شد.
هوالذی انزل السکینه فی قلوب المومنین (سوره فتح آیه 3)
خداست که بر دلهای مومنان، سکون و آرامش می بخشد.
قرآن ثبات و آرامش را از آن کسانی می داند که قلبی سرشار از ایمان داشته باشند.
الذین امنوا و لم یلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن (سوره انعام آیه 82)
امنیت خاطر و آسایش دل اختصاص به کسانی دارد که برخوردار از ایمانند و پرده ای از ستم و بیداد بر آن نکشیده اند.
الا ان اولیاءا... لا خوف علیهم و لاهم یحزنون (سوره یونس آیه 62)
آگاه باش ترس و اندهی برای دوستان خدا نیست.
وسواس و روش های مقابله با آن
تعریف بیماری: یک ایده، فکر، تصور، احساس یا حرکت مکرر یا معرکه با نوعی احساس اجبار و ناچار ذهنی و علاقه به مقاومت در برابر آن همراه است. بیمار متوجه بیگانه بودن این حالات نسبت به شخصیت خود بوده، از غیرعادی و نابهنجار بودن رفتار خود آگاه است.
اختلال وسواسی دارای دو جنبه شناختی و رفتاری است.
برداشتهای مردم از اختلال معمولا به فکر ما، تصورات، وسوسه ها و یا میلهای ناگهانی با عنوان وسواس (فکری) اشاره می کنند. در حالیکه اعمال مکرری را که آشکارا از آنها سر می زند، با عنوان اجبارها (و یا وسواس اجباری و عملی) و یا رفتارهای تشریفاتی بیان می کنند.
اینک روش های درمان و مبارزه با بیماری های وسواس را از نظر می گذرانیم:
1) روش های روان تحلیلی:
الف- باید بیمار را وادار کرد تا عقده های دوران کودکی را بازگو کند.
ب- اصلاح محیط بیمار (توجه به امنیت، بررسی اصول حاکم بر ابعاد محبت و انضباط، نوع روابط و معاشرتها، فعالیت های تفریحی، گردشها و تلاش های جمعی و مشارکت در امور)
ج- همدردی با بیمار، دادن اعتبار و رعایت احترام، وانمود کردن حق به جانبی برای بیمار، تقویت قدرت استقلال و خودداری از سرزنش.
د- روانکاوی، ریشه یابی، ایجاد زمینه برای بیمار برای دفاع از حالات خود و توجه دادن بیمار به ریشه و منشاء اختلال خود.
بیمار باید وا داشته شود تا ریشه و منشاء منازعات خود را دریابد و به فهم وضع گذشته و حال خود نایل آید.
بیمار بایستی وا داشته شود تا از ناراحتی ها، آشفتگی ها، دردهای درونی، ترسها، اضطراب های خود سخن بگوید و ناتوانی های خود را به زبان آورد. هر وقت اطمینان حاصل شود اعتماد بیمار به درمانگر جلب شده است.
بررسی، تعبیر و تفسیر از عقاید بیمار آغاز می شود.
تداعی آزاد: بیمار احساسات، امیال دوران کودکی را نسبت به خانواده، محیط مخصوصا والدین به خاطر آورده و آنها را به درمانگر می گوید.
2) درمان مذهبی
ه) توجه دادن به تعالیم مذهب، مثلا ایجاد این باور که دست نجس با دو بار شستن پاک می شود.
و) انجام مراسم دینی: وا داشتن بیمار به انجام برنامه های دینی، دعاها و ذکرها، امام علی (ع) می فرماید: وقتی وسواسی در اندوه، پدید آمد باید به خدا پناه برد و ایمان به خدا پیامبران را به زبان آورد. ذکر (لاحول و لا قوه الا بالله)
ط) وا داشتن به تلقین: تلقیناتی که امید به زندگی را در خود بوجود آورد.
3) درمان های رفتاری
الف- روش های زجر آور- تنبیه علائم وسواس، اجباری در این روش بلافاصله پس از بروز علائم خاص، حادثه دردناکی برای مراجع ایجاد می شود. تا رفتار مزبور سرکوب شود.
ب- تقلیل اضطراب و ناراحتی: مهمترین این روش ها عبارتند از:
1- حساسیت زدائی منظم: یک حالت آرامش و تمرکز عضلانی به طور مکرر و به صورت تدریجی و به مدت کوتاه با ارائه موقعیت های اضطراب آور همراه می شود.
2- غرفه سازی در خیال: در این روش درمانگر منظره ای را که شامل افکار، خیالات، و تمایلات آنی وسواسی مریض همراه با احساسات و عواطف وابسته می شود، مفصلا برای مریض تعریف می کند و از او می خواهد خود را در آن موقعیت قرار دهد.
3- مواجهه و جلوگیری از پاسخ: در این روش با استفاده از مواجهه دراز مدت با قرینه های وسواس انگیز و جلوگیری دقیق از انجام هرگونه اعمال وسواسی تشریفاتی، بازده موفقیت آمیزی را در بیماران وسواسی حاصل می شود.
4- از آموزش اعتماد به نفس هم در معالجه بیماران مبتلا به وسواس های فکری مربوط به صدمه زدن به دیگران که این خود ناشی از اضطراب اجتماعی است، استفاده شده است.
4) روش درمان شناختی
روان درمان شناختی، معرف کوششهایی جهت تغییر دادن افکار، نظام اعتقادات و تصورات غیرمنطقی هستند و غالبا به صورت مکالمه بین بیمار و درمانگر اجرا می شود.
5) درمان دارویی
داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای باعث تخفیف علائم افسردگی در بیماران وسواسی، اجباری می شود خواص ضد وسواس مکرر و اعمال اجباری موثری دارد. لکن تحقیقات نشان می دهند که کلومسپیرامین احتمالا تمرین دارو در این زمینه می باشد.
ملاحضاتی درباره دارودرمانی و افسردگی
آیا قرار است به خاطر افسردگی درمان دارویی دریافت کنید؟
شاید مشاور یا روانپزشک شما دارودرمانی را برای شما در نظر بگیرد و شما بر اساس آنچه که شنیده اید و یا تجارب دوستان و اعتقاد خانواده، در شگفت باشید که چگونه داروها می توانند برایتان مفید باشند.
ما امیدواریم که این متن نقطه شروع خوبی برای بحث های کامل تر و عمیق تر با مشاور و یا روانپزشک شما در مورد داروهای ضدافسردگی باشد. اگر بخواهید اطلاعات بیشتری در مورد دارو درمانی بدست آورید با یک روانپزشک مشاوره کنید. روانپزشک یک متخصص در طب است که در مورد تشخیص و درمان مشکلات عاطفی و روانی، آموزش دیده است. روانپزشک به طور ویژه برای درمان دارویی افسردگی آموزش می بیند.
افسردگی قابل درمان است
سوال های اصلی درباره ضدافسردگی ها
1) نشانه هایی از افسردگی که درمان آنها مستلزم مصرف داروست، کدامند؟
اغلب ما در مواردی دلسرد یا غمگین می شویم. این بروشور درباره درمان نوع متفاوتی از افسردگی تهیه شده است. اگر شما این نوع افسردگی را داشته باشید احساس غم، تحریک پذیری و افسردگی در طول روز و برای چند هفته یا ماه را تجربه خواهید کرد. افراد یا فعالیت هایی که معمولا برای شما لذت بخش بودند، دیگر اینگونه نخواهند بود.
شاید ادامه درس و کلاس را متوقف و در تمام مدت احساس خفگی بکنید. اشتهای شما افزایش یا کاهش می یابد و وزنتان اضافه یا کم می گردد. بی خوابی دو روزه، خواب در تمام روز یا میل زیاد به ماندن در رختخواب در مواردی برای همه ما پیش می آید.
اما اگر این مشکلات برای چند هفته اتفاق بیافتند نشان دهنده یک مشکل جدی خواهند بود.
اگر شما افسرده هستید در تمرکز یا تصمیم گیری مشکل خواهید داشت دوستان شما در مورد حساسیت زیاد از حد یا گریه فراوانتان با شما صحبت می کنند، وقتی درحال افسردگی قرار دارید، احساس درماندگی و ناامیدی حالتی معمول برای شما خواهد بود و گویی در یک سالن تاریک گیر افتاده و قادر به خروج از آن نیستید. دیگران ممکن است متوجه عدم علاقه شما به انجام مسئولیت ها یا رسیدگی به ظاهر شخصی تان شوند.
ممکن است در مورد مرگ و حتی خودکشی به اندازه زیادی فکر کرده باشید.
این ها علایم افسردگی شدید هستند.
نشانه های افسردگی
- خلق افسرده و غمگین
- تغییر در اشتها
- افکار خودکشی
- مشکلات خواب
- فقدان تمرکز
شما تنها نیستید. بسیاری از دانشجویان دانشگاه افسردگی را تجربه می کنند. آیا بدون دارو نمی توانم احساس بهتری داشته باشم؟ آیا سایر افراد (مبتلا به افسردگی) نمی توانند بدون مصرف دارو بهبودی پیدا کنند؟
در نهایت، حتی بدون درمان نیز عده ای احساس بهبودی می کنند. متاسفانه «این احساس بهبودی فقط یکی دو سال طول میکشد. صورت عدم درمان افسردگی ممکن است بدتر شده و در توانایی شما در مطالعه، کار و لذت بردن از روابط ایجاد اختلال کند. وقتی خطر خودکشی در بین باشد افسردگی می تواند به یک بیماری تهدید کننده زندگی تبدیل شود. داروها هیچ چیز را تثبیت نمی کنند. ولی به بهبود خلق و کارکرد شما کمک می کنند طوری که بتوانید شروع به کار با سایر مشکلات بنمائید:
یک داروی ضدافسردگی چگونه اگر خود را اعمال می کند؟
افسردگی نوعی بیماری است که در آن عوامل مختلفی از قبیل ژنتیک، تغییرات *** در بدن و حوادث خارجی می توانند نقش مهمی داشته باشند. تحقیقات نشان می دهند که افسردگی می تواند با تغییرات در کارکرد *** مغز- یعنی ناقل های عصبی- در ارتباط باشد، تحقیقات فعلی به روی نظام های سروتونین، نوراپی نفرین. اودوپامین متمرکز شده اند، عوامل ژنتیک معینی و تغییرات در هورمون های بدن در بعضی از وضعیت های افسردگی دارای نقش هستند. تغییرات زیست شناختی پیچیده فوق می توانند تغییراتی عمیق در خلق و رفتار شما داشته باشد. فرض می شود که ضدافسردگی ها عدم تعادل *** موجود در بیماری های افسردگی را اصلاح می کنند.
آزمایش خونی برای افسردگی وجود دارد؟
تشخیص افسردگی مبتنی بر مجموعه ای از علایم و نشانه های شاخص است که حالت خلق شما و الگوهای تفکر و سلامت جسمانی را تحت تاثیر خود قرار می دهند. تا به امروز آزمایش خونی که بتواند تشخیص افسردگی را تائید یا رد کند، وجود ندارد.
چه زمانی باید از قرص های ضدافسردگی استفاده کنیم؟
شما و درمانگر متخصص تان بعد از شروع دارو درمانی جهت ارزیابی تغییرات و یا عوارض دارو و نیز ارزیابی چگونگی اثر دارو بر شما همدیگر را بطور منظم ملاقات خواهید کرد. بطور مشخص داروهای ضدافسردگی برای مدت 8 تا 12 ماه و حتی بیشتر باید مصرف شوند. اگر چه به هنگام احساس بهبود تمایل به قطع درمان وجود دازد ولی تداوم درمان تا زمانی که پزشکان متقاعد به درمان افسردگی گردد، اهمیت فراوان دارد. قطع زودرس داروها موجب برگشت نشانه های اولیه خواهد شد. ممکن است از شما خواسته شود که بصورت تدریجی داروها را کاهش دهید. قطع تدریجی به ویژه در مورد بعضی از داروها به بدن شما اجازه سازگار شدن را می دهد.
اگر مصرف داروها را قطع کنیم آیا افسردگی دوباره عود خواهد کرد؟
در اغلب موارد، افسردگی یک بیماری است که توسط داروها و مشاوره به خوبی درمان می شود. اما در صورت قطع درمان احتمال برگشت دوباره افسردگی وجود دارد. تداوم دارو یا روان درمانی تا مدت زمان پیشنهاد شده توسط متخصصین این احتمال را به حداقل می رساند. در موارد بسیار کمی متاسفانه بعد از کامل شدن دوره درمان باز هم عود می کند. شناخت علایم یک دوره جدید افسردگی و اقدام به موقع برای درمان در این رابطه بسیار مهم هستند.
آیا این داروها اعتیادآورند؟ آیا احساس افزایش نیرو خواهم داشت؟
داروهای امروزی برای درمان افسردگی اعتیاد آور نیستند. اعتیاد دارویی به مصرف مقادیر بیشتر دارو به صورت فزاینده اشاره دارد. گر چه بعضی از داروهای مورد استفاده در درمان اشکال نامعمول افسردگی می توانند کیفیت اعتیادآور داشته باشند. اما آنها داروهای استاندارد ضدافسردگی نیستند گر چه ضدافسردگی ها اعتیادآور نیستند ولی شاید بعضی از نشانه ها را تجربه کنید که در نتیجه آن این احساس به شما دست بدهد که نکند به دارو وابسته می شوید.
در آغاز درمان، داروهای ضدافسردگی می توانند احساس غیرمعمولی از انرژی به ویژه در مقایسه با حالت قبلی در شما ایجاد کنند. مانند هر نوع داروی دیگر، ضدافسردگی ها نیز عوارض جانبی بالقوه را دارا هستند. احساس وابستگی یا مسمومیت نشان دهنده واکنش غیر معمول به داروها تعامل دارویی با داروهای دیگر، عوارض ناشی از مصرف همزمان داروی دیگر با الکل یا سایر عوارض جانبی ناخواسته می باشد. همچنین، بعضی از بیماران افسرده، شیدا در پاسخ به این داروها ممکن است حالت ناخواسته نشئه را تجربه کنند. اگر این مشکلات را تجربه می کنید سریعا با روانپزشک تماس بگیرید.
ضدافسردگی ها اعتیاد آور نیستند.
آیا داروها شخصیت مرا تغییر می دهند.
دارو کلیت شخصی، ویژگی های شخصیتی منحصر به فرد یا پیشامدهای زندگی شما را تغییر نمی دهند. هدف درمان با ضدافسردگی ها فراهم کردن شرایط برای ایجاد تغییرات مثبت در حالت خلق و الگوهای فکری شماست. داروهای ضدافسردگی به مردم کمک می کنند تا تمام هیجان های انسانی را بدون احساس فشار و سختی، تجربه نمایند. گر چه این تغییرات مثبت شبیه تغییرات شخصیتی هستند، اما در واقع آنها نشان می دهند که شما در حال بدست آوردن توانایی واکنش به مردم و موقعیت ها به شیوه غیر افسرده وار هستید. در مواردی داروهای ضدافسردگی عوارض جانبی موقتی را سبب می شوند که شبیه به تغییرات منفی شخصیت می باشند.
بطور ویژه حساسیت عاطفی یا تنشی را که قبل از شروع دارو درمانی داشتید، ممکن است احساس نکنید. در مواردی که این حالت ایجاد شده و شما را مشوش می سازد، در طرح آن با مشاوره یا روانپزشک خود تعلل نکنید.
قبل از تجویز دارو، دکتر چه چیزی ممکن است از من بخواهد؟
اولین گام طرح نشانه های افسردگی با روانپزشک است.
روانپزشک ممکن است همان سوالاتی را که متخصص قبلی (مثلا مشاور) از شما پرسیده بود، دوباره بپرسد. گر چه این تکرار برای شما ممکن است ناکام کننده تلقی می شود ولی در ذهن داشته باشید که پزشک شما این سوالات را جهت شناخت کامل نشانه ها، سابقه طبی، داروهای قبلی و احتمال مصرف مواد یا الکل مجددا تکرار می کند. مطرح کردن موضوع حاملگی و یا روش های کنترل (پیشگیری حاملگی) نیز حائز اهمیت است زیرا داروها ممکن است برای جنین یا نوزاد خطرناک باشد. از آنجا که بعضی از داروها به مانند سایر وضعیت های طبی می توانند علایم افسردگی ایجاد کنند، ممکن است جهت ارزیابی جسمی کامل و تست های آزمایشگاهی به یک پزشک دیگر نیز ارجاع داده شوید.
چگونه پزشک دارو های خاص را برای تجویز انتخاب می کند؟
در حال حاضر حدود 20 داروی ضدافسردگی برای درمان افسردگی وجود دارد. ضدافسردگی ها عموما بر اساس خواص شیمیایی و چگونگی کارکردشان طبقه بندی می گردند. داروهایی که روانپزشک شما ممکن است تجویز کند، عبارتند از:
بازدارنده های اختصاصی جذب مجدد سروتونین (SSRI) ضدافسردگی های سه حلقوی (TCA) یا بازدارنده های مونوآمین اکسیداز (MAOI).
بعضی از متخصصین ممکن است از داروهایی که در 15-10 سال اخیر ساخته شده و به نام داروهای نسل جدید مشهور هستند و یا داروهایی که از سی سال بیشتر وجود دارند و به نام داروهای نسل قدیم مشهورند، استفاده نمایند. به مانند اندازه کفش، هر دارویی نیز برای هر کسی مناسب نیست، دارویی که برای دوست شما موثر بوده ممکن است در مورد شما موثر نباشد.
روانپزشک اثرات معکوس و زیان آور داروها را مد نظر دارد. هدف درمان از بین بردن افسردگی با حداقل عوارض دارویی است. متاسفانه دارویی که هیچ مشکل یا خطر بالقوه نداشته باشد، تا به امروز وجود ندارد. عوارض جانبی این داروها خفیف بوده و با گذشت زمان کاهش می یابند. تحقیقات امروز متمرکز بر داروهای انتخابی ویژه ای است که کمترین عوارض جانبی را داشته باشند. لازم است با پزشک در مورد نگرانی هایتان درباره داروها و عوارض جانبی شان صحبت نمائید.
عوارض جانبی احتمالی داروهای ضدافسردگی کدامند؟
ضدافسردگی ها درمانی نسبتا سالم هستند. به مانند اغلب داروها، ضدافسردگی ها نیز ممکن است عوارض جانبی خفیف و معمولا گذرایی در بعضی از افراد داشته باشند. در اغلب موارد عوارض جانبی خفیف، قابل کنترل بوده و با گذشته زمان ناپدید می شوند. عوارض جانبی معمول عبارتند از: تهوع، اسهال و یبوست، گیجی، خواب آلودگی، عصبیت، تغییرات خواب، خشکی دهان، سردرد و تیرگی بینائی. بعضی از اشخاص در علائق با رفتارهای جنسی خود تغییراتی را تجربه می کنند.
گر چه مشکلات و عوارض شدید خیلی نادر هستند، اما ممکن است در مواردی دیده شوند. پزشک یا داروساز، شما را از عوارض جانبی بالقوه داروها آگاه می کند.
در جلساتی که جهت پیگیری با پزشک خود خواهید داشت، او در مورد پاسخشان به داروها خواهید پرسید و از نظر عوارض مشکل زا شما را بررسی خواهد نمود.
عوارض جانبی غیر معمول یا عوارضی که در توانایی کار یا تحصیل تان ایجاد تداخل می کنند را باید بلافاصله به پزشکتان گزارش دهید تا در صورت لزوم تغییرات لازم در داروها داده شود. اکثر عوارض جانبی برگشت پذیر بوده و بعد از قطع درمان به تدریج از بین می روند.
چقدر طول می کشد تا داروها بتوانند به من کمک کنند؟ چطور می توانم از موثر بودن داروها آگاه شوم؟
همه ضدافسردگی ها مدت زمانی را جهت تاثیر درمانی لازم دارند. اگر احساس بهبود (سریع) نمی کنید، دلسرد نشوید. اثر درمانی بعد از 2 تا 4 هفته از شروع برنامه درمان ظاهر می گردد. گر چه عده ای حتی زودتر نیز احساس بهبودی می کنند. دوستان و اعضای خانواده ممکن است بعد از شروع درمان، آثار بهبود را در شما ملاحظه نمایند. وقتی دارو درمانی اثر خود را اعمال می کند، شما توانایی فزاینده ای را برای انجام کارها احساس کرده و به شیوه بهنجار از زندگی لذت می برید. اگر به دارویی پاسخ درمانی ندهید ممکن است مقدار دارو را تغییر داده و یا داروهایی جدید تجویز کند.
هر شخصی پاسخ متحد به فردی به داروها می دهد. درمان افسردگی یک فرآیند پیش رونده است و بسته به چگونگی تاثیر دارو به شما پزشک جریان درمان شما را مورد بازبینی قرار داده و آن را برای شما به وقت تنظیم خواهد کرد.
آیا می توانم در کنار ضدافسردگی ها داروهای دیگر نیز مصرف کنم؟
یک سوال بسیار مهم! در مواردی که ضدافسردگی ها به همراه سایر داروها مصرف می شوند، احتمال عوارض جانبی یا تداخل دارویی افزایش می یابد. به ویژه در مورد داروهای آلرژی مشاوره با پزشک تجویز کنند. دارو بسیار حائز اهمیت است. هر دارویی که همزمان مصرف می کنید حتی مصرف ویتامین ها و داروهای گیاهی را نیز به پزشک بگوئید.
آیا داروهای ضدافسردگی با قرص های ضدبارداری تداخل می کنند؟
شواهدی در کاهش اثر داروهای ضدبارداری در نتیجه مصرف ضدافسردگی ها وجود ندارد. به هر حال به مانند سایر داروها در صورت باردار بودن این داروها می توانند برای جنین خطرناک باشند.
آیا مواد طبیعی وجود دارند که بتوانم برای درمان افسردگی بکار ببریم؟
در نزد مردم شایعاتی در مورد وجود ترکیبات گیاهی ضدافسردگی وجود دارد. متاسفانه هنوز مطالعات کافی در مورد اثربخشی این ترکیبات به ویژه در مقایسه با داروهای ضدافسردگی استاندارد برای اشکال مشخص افسردگی بالینی وجود ندارد. علاوه بر این، ترکیبات گیاهی هیچ گونه اثری بر افسردگی شدید ندارد. ترکیب داروهای ضدافسردگی سنتی با ترکیبات گیاهی امروزه پیشنهاد نمی شود و اگر شما در مورد پیشرفت های اخیر در زمینه ترکیبات گیاهی کنجکاو هستید، قبل از خوددرمانی حتما با روانپزشک خود مشورت کنید.
اگر مصرف قرص ها بر اساس جدول زمانی را فراموش کنم چه می شود؟
این از مواردی است که باید با پزشک خود درمیان بگذارید. در اغلب موارد، اگر مقدار دارو را فراموش کرده اید، در نوبت بعدی دو برابر مصرف نکنید. با جدول زمانی قبلی مصرف را ادامه دهید و سعی کنید که فراموشی تکرار نشود، اگر چندین بار مقادیر مشخص شده دارو را فراموش کنید ممکن است دچار مشکلاتی از قبیل سردرد و تهوع گردید. به ویژه، اگر مصرف دارو را در اغلب موارد فراموش کنید، بهبود شما مدت زمان طولانی تری طول خو اهد کشید.
به دوستان و خانواده ام چه بگویم؟
اغلب کسانی که از شما مراقبت می کنند از تغییرات خلق و سطح انرژی شما نیز آگاهی داشته دور آن مورد نگرانی هایی دارند. ممکن است آنها از این بابت که شما کمک لازم را دریافت کرده اید خیالشان راحت گردد. از آنجا که افسردگی می تواند در شما احساس خستگی و درماندگی ایجاد کند، دریافت حمایت دیگران و در این دوران بسیار مهم است. به هر حال، بسیاری از مردم هیچگاه افسردگی را بطور جدی تجربه نکرده اند و بنابراین نمی توانند بفهمند که آن چقدر ناتوان کننده است. آنها قصد آسیب به شما را ندارند ولی ممکن است چیزهایی بگویند یا کارهائی بکنند که نتیجه آن آسیب رساندن به شما باشد.
در کنار مصرف داروها آیا به مشاوره هم نیازمندیم؟
برای اغلب اشخاص، ترکیب دارو درمانی با روان درمانی موثرترین شیوه درمان است. گر چه داروها به بهبود نشانه های افسردگی کمک می کنند، آنها نمی توانند حوادث، افکار یا رفتارهایی را که موجب مشکلاتی برای شما شده اند، تغییر دهند. حتی قبل از شروع افسردگی نیز شما با مسایل خانوادگی درگیر بودید که احساس شما درباره خود و روابط تان را تحت تاثیر قرار می دادند.
روان درمانی به شما کمک می کند تا این نگرانی ها را کشف و حل و فصل نمایید.
برای بهبود احساس ارزشمندی، مهارت های ارتباطی و راهبردهای کنترل حوادث فشارزا ممکن است روان درمانی فردی یا گروهی به شما پیشنهاد شود غذای خوب، خواب با کیفیت خوب و ورزش نیز عوامل مهمی هستند برای بهبود سریع تر تا حد امکان، به همه پیشنهادهای مشاور و روانپزشک خود عمل نمائید.
ترکیب دارو با روان درمانی موثرترین شیوه درمان افسردگی است.
